Rood of waarom pesten niet grappig is

Ik ben vorig jaar gaan kijken naar de toneelvoorstelling 'ROOD of waarom pesten niet grappig is'. Het toneelstuk is gebaseerd op het prentenboek; ROOD of waarom pesten niet grappig is, van Jan De Kinder. Ik heb heel bewust gewacht op deze voorstelling omdat dit toneel heel speciaal is voor me. Het is niet enkel speciaal voor mij, maar ook interessant voor mijn collega-studenten in deze lerarenopleiding en nog vele andere leerkrachten, ouders en kinderen, ... .

Dit toneelstuk gaat namelijk over het thema pesten, waar velen mee geconfronteerd worden. Voor leerkrachten is het meestal moeilijk om met zulke situaties om te gaan, omdat je er nooit vanaf het begin bij bent.

Wanneer we stil staan bij de titel van het toneelstuk, denken we vaak dat het zal gaan over de pester of de gepeste. Maar dit is niet zo. Het wordt bekeken door de ogen van de middengroep. De groep die tussen de pester en de gepeste instaan.

Het is een waargebeurd verhaal waar het schoolse leven van de auteur Jan De Kinder in verteld wordt. Hij speelt zelf mee in dit toneelstuk samen met Stefaan Degand. Ook deden er andere acteurs en actrices mee. Dit waren ook allemaal mensen die vroeger gepest werden en het hier enorm moeilijk mee hadden. Ze zijn allemaal samen gekomen en hebben geprobeerd van uit dit verhaal een toneelstuk uit te werken.

Ik was overdonderd door het kijken naar deze toneelvoorstelling. Dit toneel is zo verschillend van andere voorstellingen. Hoe het thema werd behandeld vond ik enorm knap. Iedereen zat echt goed in zijn rol en het was zo mooi ingekleed. Alles klopte. Het had enorm veel effect op de leerlingen. Op het einde mochten ze vragen stellen en dingen vertellen. Hier kwamen zulke knappe dingen uit tevoorschijn.

De leerlingen vertelden dat ze het enorm knap vonden van de acteurs dat ze er wel durven staan, ook al werden ze gepest. Ook werd er vermeld dat ze verder moeten blijven doen zoals ze bezig zijn.

Uit deze wijze woorden van de kinderen, kon ik halen dat het echt goed was overgekomen. Ik ben enorm blij dat de kinderen eens in de voeten hebben kunnen staan van de middengroep en dat het een toneelstuk zijn doel heeft bereikt.

Op het einde van de voorstelling heb ik nog met Jan de Kinder en Stefaan Degand gesproken over het toneel en hoe groot het effect was op de kinderen. Ik gaf mee dat het toneel echt geslaagd was. Dat het doel van het toneel bij de kinderen enorm was over gekomen en dat het hen een heel andere kijk heeft gegeven over het onderwerp pesten.